Zabytek jest materialnym elementem dziedzictwa kulturowego danego kraju oraz jego regionów. Przedstawia dzieło człowieka, związane z jego działalnością. Jest świadectwem historii, którą mamy obowiązek przekazywać przyszłym pokoleniom. Stanowi upamiętnienie życia codziennego i dokument niecodziennych wydarzeń naszych przodków. W naszych czasach świat podlega nieustannemu rozwojowi, dlatego też warto zastanowić się nad przyszłością naszego dziedzictwa kulturowego, zwłaszcza w kontekście zjawiska, jakim jest oddanie cennego zabytku w ręce prywatne, bowiem ten współczesny problem staje się niepokojący.

Konkretny przykład oddania zabytku w ręce prywatne dotyczy słynnego Loretu w Chodlu w województwie lubelskim, który jest ważnym zabytkiem sakralnym w Polsce. Dawniej był on miejscem kultu i modlitwy. Przez swoją niezwykłą architekturę i bogate wnętrze przyciągał zarówno pielgrzymów, jak i turystów. Niestety, zabytek znalazł się w trudnej sytuacji i w konsekwencji popadł w ruinę. Na chwilę obecną zarośnięty jest drzewami, a wokół budynku znajdują się stawy, które uniemożliwiają dostęp do wnętrza. W związku z powyższym decyzja o oddaniu Loretu w ręce prywatne budzi wiele kontrowersji. Większość osób uważa, że zabytek powinien być własnością gminy Chodel, bowiem stanowi on ważny obiekt historyczny. Oddanie go w ręce osób prywatnych, które nie posiadają odpowiedniej wiedzy i doświadczenia, a przy tym nie zdają sobie sprawy z jego wartości historycznej, doprowadziło do tego, iż miejsce to stało się niedostępne dla ludności, mimo iż powinno się ono cieszyć uznaniem i obecnością wielu turystów. Tym samym zabytek ten stał się prywatnym dobrem, do którego dostęp stał się istotnie ograniczony.

Ochrona dziedzictwa kulturowego, mającego ogromne znaczenie dla naszej historii, a zwłaszcza zabytków znajdujących się w prywatnych rękach, stanowi kluczowe wyzwanie, które wymaga wspólnego zaangażowania społeczeństwa i miejscowych władz. Zabytki, takie jak Loret, powinny być traktowane jako dobro wspólne, służące społeczeństwu. Wspólna mobilizacja społeczeństwa i aktywne działania ze strony władz są kluczowe dla przyciągania turystów i utrzymania atrakcyjności zabytków. Zaniechanie ich konserwacji i dbania o nie, prowadzi natomiast do ich upadku. Pokrywają się one warstwą brudu, przedstawiając smutny widok. Niestety często podobnie jest w przypadku zabytków, które są własnością Państwa. Mimo iż ponosi ono odpowiedzialność za ich ochronę, nie widać zbyt wielu efektów jego działań. Tylko poprzez zwiększoną świadomość społeczną oraz skuteczną ochronę ze strony Państwa możemy zagwarantować, że będziemy mogli cieszyć się zabytkami jeszcze przez wiele lat i nasze dziedzictwo kulturowe będzie dostępne dla przyszłych pokoleń.